Diego Bruno
Diego Bruno (geb. 1978, Buenos Aires, Argentinië) studeerde kunstgeschiedenis aan de universiteit van Buenos Aires en studeerde in 2004 af aan de Fine Arts School Massana in Barcelona.
Enkele van zijn tentoonstellingen zijn onder meer solotentoonstellingen in Mirta Demare Gallery in Rotterdam, in Lokaal01 Projectruimte in Antwerpen en in Ruth Benzacar gallery in Buenos Aires. Hij was opgenomen in groepstentoonstellingen zoals "Vanaf nu!…" Op LL387 in Antwerpen, "On reverence" en "Peekskill Project" in het Hudson Valley Center for Contemporary Art in New York, en "Variaciones sobre el museo" in het Museum of Latin American Art in Buenos Aires. Zijn werk was ook te zien op de beurzen ARCO, Art Rotterdam, Art Athena en de Suomi Art Fair in Helsinki. Voorafgaand aan zijn residentie bij Wiels nam Diego Bruno deel aan verschillende internationale studioprogramma's zoals Het Wilde Weten in Rotterdam en Hangar in Barcelona.
Diego Bruno's project voor Wiels is een formele reflectie op het visuele en verbale discours rond het idee van internationaal recht. De geïnstitutionaliseerde vertegenwoordigingen van rechtvaardigheid worden een vertegenwoordiging van de handhaving van rechtvaardigheid zelf. Een visueel discours over internationale gerechtigheid is opgebouwd uit een iconografie van interpretaties van gerechtigheid, zowel historisch als actueel. Dit visuele discours geeft ons de kans om ervaring op te doen met recht en gerechtigheid; maar deze "ervaring" is een valse, virtuele benadering, gemedieerd door verschillende interpretaties.
De toepassing van het recht behandelt problemen van interpretatie en representatie zelf, zoals Kant (1) opmerkt dat regels de voorwaarden voor hun eigen toepassing niet specificeren. Elke regel heeft voor zijn toepassing een auctoritatis-interpositie nodig die bepaalt wat een regel in een bepaald geval moet betekenen.
Wat wetten betekenen en welke consequenties ze hebben, zijn afhankelijk van het oordeel van de wetgever (rechter en jury). In die zin zouden we kunnen zeggen dat de ervaring van de wet en rechtvaardigheid slechts de ervaring van de interpretatie ervan is, een interpretatie die onder meer concreet wordt gemaakt door taal (zowel geschreven als gesproken) en architectuur.
Het project onderzoekt de manieren waarop die representatieve uitingen van internationaal recht en rechtvaardigheid kunnen worden gevisualiseerd binnen de kunsten: enerzijds wijzend op de onmogelijkheden en frustraties van de mechanismen van internationale rechtvaardigheid, maar anderzijds door nieuwe representaties te creëren, niet alleen van het internationaal recht, maar ook van de ervaring van het individu in de confrontatie met zijn traditionele representaties.
(1)Immanuel Kant, Critique of Pure Reason, 1781