Jonas Locht
Laten we Debloggen!
We bereiken de werkelijkheid alleen via bepaalde ruimtes en de verschillende facetten ervan bevorderen onophoudelijk een herinterpretatie van de wereld. De realiteit van bijvoorbeeld een kunstenaarsstudio, een residentieprogramma of een kunstcentrum is dissocieerbaar. Hoewel ze parallelle posities innemen, delen deze verschillende actoren dezelfde voorwaarde door te proberen te handelen op het gebied van de artistieke communicatie.
De virtuele realiteit waarmee we allemaal worden geconfronteerd, gemaakt van netwerken geweven als tentakels, bepaalt een richting maar laat minder vrijheid over en haalt de strop van de mogelijkheden aan. Tegenwoordig zou de uitdaging zijn om een mentaal scherm te bouwen om te voorkomen dat je vast komt te zitten in het net, behalve als er geen geschikte ruimte zou zijn. Het tegengaan van dit soort visuele vervuiling is een vorm van verzet.
Blog? Een chronische ziekte? Dit woord roept voor mij een enorm monster op, zoals in sciencefictionfilms, dat alles zou inslikken en zou opzwellen ... een zelfgemaakte bal van artiesten ... gemakkelijk doorgeslikt!
Zijn we altijd verdwaald in een proces van hominisatie? Ik geloof dat authentieke kunst altijd kortere wegen volgt en zichzelf definieert door alles om ons heen in vraag te stellen. Kunnen we dan zonder voorbehoud vasthouden aan een model van massacommunicatie?
Jonas Locht
jonaslocht@hotmail.com