Manus Spleen is een serie van vijf films geproduceerd tussen 2000 en 2002 door Rosemarie Trockel. Ze zijn niet minder raadselachtig dan eerdere werken van de Duitse kunstenares. Verhalen blijven onafgewerkt, en vragen onbeantwoord. Met deze filmserie, waarbij Trockel onbekende personages met onzekere intenties creeërt, legt ze de nadruk op de emoties die, soms op een humoristische wijze, verontrustende vragen oproepen over onze noties van identiteit.
Deze video's leggen de nadruk op Trockels overtuiging van de melancholie als de schepper van menselijke emoties en passies. Terwijl Baudelaire, aan wiens sombere gedicht "Spleen" Trockels titel het meest waarschijnlijk verwijst, melancholie zag als de bron van wanhoop, depressie, en een afkeer tegenover het leven, interpreteert Trockel het als de bron van alle emoties: verdriet, woede, vreugde, vrolijkheid, en nieuwsgierigheid. Door het filmen van een jonge vrouw in verschillende situaties, onderzoekt Trockel een gamma aan menselijke emoties onder verschillende omstandigheden.
27.05.2012, 18u30
WIELS Auditorium