In 1964 ruilt Evelyne Axell een beloftevolle loopbaan als TV-presentatrice, actrice en scenariste doel- en zelfbewust in voor een kunstenaarscarrière, waaraan door een auto-ongeluk in 1972 abrupt een einde kwam.
In zeven jaar tijd realiseerde zij een aanzienlijk corpus schilderijen en tekeningen, dat zowel op iconografisch, stilistisch als technisch niveau innoverend mag genoemd worden. Symptomatisch voor de vastberadenheid van dit oeuvre is Le Peintre (Autoportrait) uit 1970, voor zover geweten het eerste schilderij uit de kunstgeschiedenis waarin een vrouw zichzelf naakt én als schilder portretteert. In deze lezing wordt nagegaan hoe het oeuvre van Axell niet alleen als pop art kan omschreven worden zoals dat doorgaans in de literatuur over haar werk gebeurt maar evenzeer als een persoonlijke verwerking van het (Belgisch) surrealisme, en hoe ze via deze stijlen de maatschappelijke topics van haar tijd aankaartte.
Liesbeth Decan studeerde in 2002 af als kunsthistoricus met een verhandeling over het werk van Evelyne Axell (1935-1972). Van 2002 tot 2008 was ze assistent Kunstwetenschappen aan de K.U.Leuven, en sinds 2003 geeft ze les over de geschiedenis en theorie van het fotografische beeld aan de Hogeschool Sint-Lukas Brussel. Momenteel bereidt ze een doctoraat voor over de opname van het medium fotografie in het domein van de beeldende kunst in België (jaren 1960 begin jaren 1990).